Wpływ stężenia takrolimusu oznaczanego przed kolejną dawką na odległą czynność przeszczepu nerki u dzieci mierzoną szacowanym wskaźnikiem filtracji kłębuszkowej

W transplantologii narządów unaczynionych podstawowym lekiem stosowanym w podtrzymującej immunosupresji jest inhibitor kalcyneuryny - takrolimus, stosowany zazwyczaj w skojarzeniu z innymi lekami w tzw. terapii trójlekowej. Celem pracy było zbadanie, czy stężenie takrolimusu C0 ma niezależny od innych czynników wpływ na odległą czynność przeszczepu nerki u dzieci, mierzoną szacowanym wskaźnikiem filtracji kłębuszkowej (eGFR), czy zawężenie szerokiego zakresu stężeń w okresie dawkowania podtrzymującego (5-10 ng/ml) może zapewnić korzyści w odniesieniu do odległej czynności przeszczepu (mierzonej eGFR), czy można wskazać grupę pacjentów, dla których korzystne byłoby trwałe ograniczenie zakresu stężenia takrolimusu C0 oraz czy inne znane cechy kliniczne pacjentów modyfikują wpływ stężenia leku C0 na czynność przeszczepu nerki (eGFR). Praca stanowi rozprawę doktorską.