Czerwony kapturek

Baśnie braci Grimm pozostają wdzięcznym tematem do rozważań. Cieszą się niesłabnącą popularnością w wersji przeznaczonej dla najmłodszych, starsi poszukują zazwyczaj tej nieocenzurowanej, a wszyscy rodzinną gromadką bawią się w kinach na najnowszych ich ekranizacjach. Na czym polega ich fenomen? Czy cała sława opiera się na kryjącym się gdzieś głęboko w nas sentymencie do opowieści słuchanych kiedyś przed snem? Czy może chodzi o uniwersalne przesłanie, wartości, które nigdy nie tracą ważności, ukazywanie potęgi przyjaźni i miłości w opozycji do jasno zarysowanego zła, do którego prowadzą głupota, łatwowierność i chęć wyrządzenia komuś krzywdy? Cokolwiek by to było, prób podjęcia i pokazania tematu w coraz to nowej odsłonie pojawi się pewnie jeszcze wiele. A gdyby tak pokazać je w formie komiksu, ale w formie unowocześnionej? Seria „Grimm Fairy Tales” to właśnie taka próba, a zaczyna się ona od odcinka poświęconego Czerwonemu Kapturkowi. Dwójka nastolatków bawi się dobrze w domu dziewczyny. Całują się, robi się gorąco… Do momentu, w którym dziewczyna mówi stop. Chłopak naciska, ale wreszcie po jakimś czasie wychodzi zniechęcony, a ona, pełna żalu, wbiega do swojego pokoju z płaczem, strącając przy tym rzeczy z szafki. Sytuacja jakich wiele, rodem z amerykańskiego serialu dla młodzieży - on wywiera presję, ona nie jest gotowa. Po chwili opanowuje się, zaczyna sprzątać w pokoju, podnosi zrzucone rzeczy, a wśród nich znajduje starą książkę z bajkami. Wtedy akcja przenosi się do opowieści, z blond Czerwonym Kapturkiem w roli głównej. Jak się okazuje, przeżywa ona podobne zawirowania, będąc nagabywaną przez miejscowego przystojniaka, ale odrzucając jego natrętne prośby o więcej – pomimo tego, że zdecydowanie czuje do niego pociąg. Przed nią jednak wędrówka przez las do domku babci, którą musi odbyć, niepomna na ostrzeżenia o pojawiających się w okolicy watahach wilków.