Gray:

Najnowsze wydanie podręcznika, Gray Anatomia Podręcznik dla studentów, który jest zorientowanym klinicznie, przyjaznym studentom podręcznikiem anatomii człowieka. Został przygotowany przede wszystkim dla studentów różnych specjalności medycznych (np. lekarskich, stomatologicznych, fizjoterapeutycznych). Jest przystosowany do różnych programów nauczania: tradycyjnego, systemowego, łączonego tradycyjno-systemowego oraz problemowego. Podręcznik okazuje się szczególnie użyteczny, kiedy wykłady i ćwiczenia z anatomii człowieka są ograniczone do minimum. Opierając się na topografii, podręcznik w logiczny i przejrzysty sposób stopniowo wprowadza czytelnika w budowę ciała ludzkiego. Każdy rozdział może być wykorzystany jako niezależny moduł, a zmiana kolejności przerabianego materiału nie wpływa na jakość edukacji. Kolejność, którą przyjęliśmy w wydaniu oryginalnym, to: grzbiet, klatka piersiowa, jama brzuszna, miednica, kończyna dolna, kończyna górna oraz głowa i szyja. Rozpoczęliśmy od grzbietu, bo jest to obszar najczęściej preparowany przez studentów na początku kursu anatomii. Następnie omówiliśmy klatkę piersiową, ze względu na centralne położenie i jej zawartość (serce, wielkie naczynia czy płuca); to także początek przeglądu jam ciała. Jama brzuszna, miednica i krocze logicznie uzupełniają sekwencję rozpoczętą opisem klatki piersiowej. Idąc w dół, docieramy do kończyny dolnej, a po niej zajmujemy się kończyną górną. Ostatnim regionem jest głowa i szyja. Omawiając poszczególne okolice, we wprowadzeniu zapoznajemy czytelnika z najważniejszymi zagadnieniami. [Wydanie polskie zostało podzielone na trzy tomy: tom 1 – Ciało ludzkie, Kończyna dolna i Kończyna górna; tom 2 – Grzbiet, Klatka piersiowa, Jama brzuszna, Miednica i krocze; tom 3 – Głowa i szyja, Neuroanatomia – przyp. red.] Każda z okolic ciała omawiana jest w następujących częściach: wprowadzenie, anatomia topograficzna, anatomia powierzchniowa ciała oraz przypadki kliniczne. We wprowadzeniu zawarto podstawowe informacje, które następnie są rozbudowywane w kolejnym podrozdziale. Anatomia topograficzna wymaga przedstawienia bardziej szczegółowych informacji w powiązaniu z najważniejszymi przypadkami klinicznymi. Anatomia powierzchniowa pokazuje korelacje pomiędzy strukturami anatomicznymi a punktami orientacyjnymi na powierzchni ciała. Ostatnia część każdego rozdziału zawiera opisy przypadków klinicznych (trzeci stopień prezentowania informacji klinicznych). Opisano tu typowe przypadki kliniczne, z którymi można się spotkać w praktyce. Nomenklatura polsko-łacińsko-angielska.