Paw co ogon miał

Kiedy zbyt długo stoisz przed lustrem, może cię w życiu minąć to, co najważniejsze. To już czwarta z cyklu książek Pana Poety, który o dziecięcych problemach pisze w sposób lekki i zabawny. Bo też nie są to braki, a raczej śmiesznostki, które życia nie utrudniają, a może nawet – w nieco szczególny sposób – ubarwiają. Wesołe i łatwo zapadające w pamięć bajki wierszowane Pana Poety, wzbogacone świetnymi ilustracjami Joanny Młynarczyk, gwarantują dobrą zabawę podczas wspólnego rodzinnego czytania. To takie bajki z morałem, ale bez moralizowania. Bo nie o dzieciach, ale o bardzo kolorowych (nie tylko ze względu na pióra, ale i na charakterki) ptaszkach. Tym razem, po Kurze, Wróblu i Kruku Pan Poeta opowiada o przebierającej w strojach – piórkach, Kaczce. Kaczka jest – nie ma co ukrywać – próżna. Ma swojego kawalera – można by rzec – chłopaka. Tak długo jednak stoi się przed lustrem, że nie zauważa, że minął dzień… wymarzonej randki. Zresztą – powiedzmy sobie szczerze – czy stroją się tylko ptaki i dzieci?