Kolor śmierci, odcień grobu czyli 50 odcieni morderczej zieleni

Drodzy czytelnicy, przedstawiam wam najbardziej monochromatyczną książkę roku. Będzie o zieleni. Ale opisana przeze mnie zieleń nie jest kolorem szczęścia, nadziei, budzenia się nowego życia. Nic z tych rzeczy. To zieleń śmiertelna. W XIX wieku pewien zielony pigment stał się bardzo modny, a wszystko dlatego, że wcześniej nie udało się uzyskać tak intensywnej barwy naturalnymi sposobami. Szaleństwo rozpoczęło się na obrazach, ale potem dotknęło każdej dziedziny życia: wystrojów wnętrz od tapet po poszewki i zasłony, piękne suknie balowe, zwykłe podszewki kapeluszy, słodycze, opakowania, bilety do teatru, czy zabawki. Gdzie człowiek nie spojrzał, widział jadowitą zieleń. Przedstawiam wam historię pigmentu o nazwach: zieleń Scheelego, szwajnfurcka, paryska, angielska, wiedeńska. Ale było ich o wiele, wiele więcej. Wszystkie piękne i trujące, zawierały bowiem arszenik. Lubicie XIX wiek, chemię i medycynę historyczną? Lubicie czytać o nieprzyjemnych i czasem makabrycznych rzeczach? Chcecie wiedzieć, czy można lizać książki o zielonych okładkach w bibliotece? Oraz wiele innych przedziwnych rzeczy, które nawet nie przychodzą wam do głowy?