Gawędziarz

Alan Sillitoe wszedł do literatury angielskiej w latach sześćdziesiątych w grupie tzw. młodych gniewnych. Jest pisarzem o światowej sławie, podejmującym w swoich utworach ważne problemy społeczne i obyczajowe współczesnej Anglii. Czytelnikowi polskiemu znany jest z wielu powieści i opowiadań, z których najgłośniejsze są: "Z soboty na niedzielę" (1959, wyd. pol. 1963) i "Samotność długodystansowca" (1959, wyd. pol. 1964). Poprzez najnowszą powieść Sillitoe poznajemy charakterystyczne dla angielskiej subkutury robotniczej zjawisko, jakim są ustne opowieści wygłaszane w pubach i klubach robotniczych przed publicznością, której spontaniczne komentarze często wywierają wpływ na ostateczne ukształtowanie opowiadania. Relacja o wzlotach i upadkach małomiasteczkowego gawędziarza stała się pod piórem Sillitoe paraboliczną przypowieścią o istocie procesu twórczego, o wzajemnym oddziaływaniu rzeczywistości, która twórczość inspiruje, i świata przedstawionego utworu, który zaczyna kształtować życie twórcy. Zacieranie się granic między tworzywem a produktem przybiera nieraz tragiczne wymiary, jak dzieje się to w przypadku Ernesta Cotgrave.