„Aktywnymi twórcami rozprawiającymi się z przygnębiająco szarym i bezrefleksyjnym światem byli bez wątpienia Krystian Burda, Andrzej S. Kowalski, Zenon Moskwa, Ludwik Poniewiera, Tomasz Struk, Andrzej Szewczyk i Andrzej Urbanowicz, których prace prezentowane są w ramach wystawy Czas syntezy. Klasycy śląskiej sztuki. Artyści nieustannie rozwijali swoje działania poza konwencjonalne definicje sztuki, stwarzając nowy, niezwykle charakterystyczny język własnej twórczości, otwierający drogę ku niezależnej kulturze. Wydawać by się mogło, że geneza działań śląskich artystów tkwi bezpośrednio w historii. Andrzej S. Kowalski, którego życiorys i artystyczną drogę naznaczyła II wojna światowa, komunizm i stalinizm, niejednokrotnie w swojej twórczości odwoływał się do politycznych wydarzeń, snując malarską narrację na temat ludzkiej kondycji, uwikłanej w splot historycznych okoliczności. Krystian Burda po okresie socrealistycznej pustki w sztuce, starał się nadać swojemu malarstwu cechy abstrakcyjne, wychwytując ulotne, pozornie trudne do dostrzeżenia drgania otaczającej rzeczywistości. Ludwik Poniewiera, obserwując zmiany zachodzące w miejskiej tkance Śląska, starał się je zapisywać w postaci mrocznych, przejmujących obrazów. Andrzej Urbanowicz nie odnajdując bezpiecznego punktu odniesienia w racjonalnym podejściu do świata, odwoływał się do duchowej sfery ludzkiego życia, którą starał się interpretować za pomocą barwnych obrazów. Podobnie działo się w przypadku Tomasza Struka, Andrzeja Szewczyka i Zenona Moskwy, którzy próbowali uchwycić syntezę pomiędzy zmiennością materii, pamięcią i historycznymi paradoksami ludzkiego życia.” (Zuzanna Sokołowska fragment wstępu)
