Obudź się i śnij

Tytuł wystawy „Obudźcie się, aby śnić” odnosi się do bolesnego doświadczenia pustki świata (niepozwalającej nam śnić) i pragnienia pełni poznania (będącej snem). W tym paradoksalnym spięciu ekspozycja umieszcza sens twórczości. Ramami tak rozumianej wystawy jest Gabinet Kolekcjonera (kolekcja Fundacji Signum, Palazzo Dona) i Widowisko Wenecji (Spektakl Miasta, Biennale Sztuki). Natomiast mentalnym przewodnikiem po wystawie będzie literatura Georges Perecka. Dwa wielkie mity kultury Zachodniej: mit Edypa (K. Kozyra „Il Castrato”) i mit Narcyza (J. Malczewski, „Autoportret”) określają, z nadmiernie wyeksponowanym patosem, punkt wyjścia wystawy rozpoczynającej się zaraz po przekroczeniu progu dziedzińca („Narcyz, metafora, kostium”). Pierwszy z tych mitów konfrontuje nas z pojęciem tożsamości, (czyli „życia”), drugi z problemem iluzji, (czyli „sztuki”). Oba odnoszą się do głęboko ukrytego pragnienia, oscylując na granicy odsłaniającego się braku pełni (Kozyra) oraz ostateczności śmierci (Malczewski). Od tego wstępu rozciągają się labiryntowe przestrzenie wystawy.