Kto nam wybaczy miłość:

Antologia wierszy poświęconych Ziemi Nadnoteckiej. "Nasza ziemia rodzinna, nadnotecka, świat dzieciństwa postrzegany jak Arkadia, mieści się w wymiernych graniacach od Wielenia do Czarnkowa, od Trzcianki do Lubasza, od Krzyża Wlkp. do Połajewa... Wszystko, co nas otacza, to mądrość, autentyczność, świętość: pola, lasy, łąki i rzeki; uliczki miast i wiejskie domki; kościół, płacząca brzoza, furtka ogrodu i gołąb... To konieczność i dobrodziejstwo, bezinteresowna kontemplacja tego, co wieczne i tego, co eteryczne. To wreszcie ludzie, którzy na tej ziemi zostawili swój ślad. Dotykamy słowem mapy pamięci, rekonstruujemy krajobrazy i przeżycia, próbujemy odnotować widzenia i emocje... Trwa wmyśliwanie się w tekst, wsłuchiwanie się w kolorową muzykę słów, intymne przeżywanie, polemiczny rozrachunek między teraźniejszością a przeszłością. Bo przeszłość nie jest rzeczą, którą się nabywa i potem traci, nie jest zagubionym adresem czy kartką wyrwaną z książki... Przypada w udziale Wam i mnie, którzy szukamy miłości, piękna i szczęścia, wyciągamy ręce ku nieuciszonej tęsknocie. Mimo iż niejednokrotnie daleko odeszliśmy od punktu wyjścia, nosimy w sercu - przywołane przez miłość - kadry okalającego krajobrazu, nastrojowe i błogoslawione zacisza, ludzi, którzy wciąż powracają do raju utraconego. Szukamy poezji nie po to, by była dla nas zapomnieniem, ale żeby pomogła nam odnaleźć siebie, sprawdzić się, by ukazała drogę do naszego szczęśliwego miejsca wśród ludzi. Ziemia Nadnotecka - to nasz azyl, Farlandia i niebo, które rozsiadło się przed progiem. To wielka miłość [ze Wstępu]".