Szkło pod powieką

Anna Jakubowska, ps. „Paulinka”, pamięta gorące lato roku 1939. Jej świat – jeszcze świat dziecka – załamał się wtedy po raz pierwszy. Apokalipsą stała się dla niej walka w Powstaniu Warszawskim. Była młodą dziewczyną, nastolatką. Kolejny raz spojrzała śmierci w oczy, będąc ofiarą stalinowskiej represji. Z więzienia wyszła już młoda kobieta, matka. Zaznała trudów rzeczywistości PRL, trafiła do opozycji demokratycznej, działała w “Solidarności”. Dojrzewała jako kobieta, żona. Bała się o życie syna, gdy trwał stan wojenny. Zobaczyła upadek komunizmu. Każdy koniec był początkiem kolejnego, przejmującego rozdziału w jej pięknej biografii. Zarzeka się, że nie jest bohaterką. Na pewno nie planowała nią zostać. [opis wydawcy książki]