Batman:

Wśród ścieków i brudu Gotham umiera bezbronna dziewczynka. Nietoperzowi braknie sił, determinacji oraz wytrzymałości. Traci nadzieję na lepsze jutro. Zniszczonego Rycerza napotykamy w momencie, gdy zaczyna popadać w depresję, coraz mocniej przypominając obłąkanego degenerata. W czasie treningów przekracza granice swoich możliwości, walczy z demonami własnej duszy, dręczy go szaleństwo godne samego Jokera. Wtem pojawia się Jad – broń, a zarazem gwóźdź do trumny. „Supermoc ukryta w małej zielonej pigułce.” Mroczny Rycerz zażywa kapsułkę, a my jesteśmy już tylko świadkami jednej z najlepszych historii w dziejach Nietoperza. „Batman: Jad” to jedna z tych opowieści, które przypominają, że Bruce Wayne jest tylko człowiekiem. Nie posiada nadnaturalnych mocy, bazuje wyłącznie na własnym sprycie, intelekcie i wieloletnim treningu. To szaleniec co noc igrający z ogniem, którego obsesja na punkcie sprawiedliwości przekracza wszelkie granice. Obłęd Batmana, nawet bez zażywania narkotyków, stanowi kolejny atut przedstawianego dzieła. „Jad” wydaje się zdecydowanie lepszym tworem O'Neila od – również wydanego przez TM-Semic – „Miecza Azraela”. Powody ku temu są dwa. Po pierwsze – jest to opowieść cechująca się większą głębią od „(...) Azraela”, przepełniona wieloma warstwami interpretacyjnymi oraz dojrzalszą fabułą. Po drugie – dzieło stanowi jeden z reliktów unikających rozwiązań kojarzonych z superbohaterską sztampą lat dziewięćdziesiątych. [ppe.pl]