Trzy razy tak!

\n\n \n\n \n\nNowy zbiór brawurowych opowieści Janusza Rudnickiego, jednego z najoryginalniejszych pisarzy polskich. \n\nJeździłem i pisałem. Tłukłem się po Europie jak diabeł po piekle. Jeździłem tyle, że krok mi się zmienił, po chodniku chodzę tak jak w korytarzu pociągu, szeroko, na rozstawionych nogach. Stałem się urządzeniem przenośnym, podłączyć mnie można do każdego gniazda. Tak Rudnicki mówi o swojej nowej książce. I faktycznie, co kilka stron każe jej bohaterowi przenosić się z miasta do miasta, z kraju do kraju, w końcu z kontynentu na kontynent. Gnać od tematu do tematu i od awantury do awantury. A także przeskakiwać z teraźniejszości w przeszłość, do dzieciństwa, które im odleglejsze, tym częściej każe do siebie wracać. \n\nCo z tego wynika? Znakomita literatura. Szalony język i dziki humor idealnie równoważą tu gorycz dojrzałości i samotność. Obrazki z głębin PRL-u nakładają się na kolorowe prospekty Wspólnej Europy. Co i rusz na horyzoncie pojawia się śmierć. \n\nArcypolski, europejski i ogólnoludzki, wstrząsający i rozbrajający, jedyny w swoim rodzaju: Rudnicki. \n\n \n\nMagdalena Cielecka: Chciałam go zamordować, jeśli nic nowego nie wyda. I wydał. \n\nAndrzej Chyra: Rudnicki? Jak złapię oddech, to coś wykaszlę. \n\nKrystyna Janda: To drink o nazwie „Zmora z Piekielnym Talentem". \n\nKora: Kocham go! \n\nHanna Krall: No cóż... Rozdarta jestem między szczerym podziwem a nieszczerą zazdrością. \n\nKazimierz Kutz: To jest szaleństwo, co ten facet wyprawia! \n\nMaciej Stuhr: Janusz Rudnicki jest żyjącym pisarzem, co sprawia, że po każdą kolejną książkę sięgam chętnie i z nadzieją. Że będzie lepiej. Oczywiście jeszcze lepiej! \n\nMagda Umer: Nie wierzyłam, że jeszcze komuś ktoś za mojego życia podaruje taki talent! \n\nRobert Więckiewicz: Ten Rudnicki z „Wyborczej"? No to inna rozmowa jest! '