Neopositive

Początek lat 90. to dla Stanisława Soyki – złączonego wówczas węzłem duetu z Januszem „Yaniną” Iwańskim – okres wyjątkowy. Okres fascynacji brzmieniem akustycznym, okres wielkiej popularności – co ujęła już klasyczna płyta „Acoustic”. A płyty klasyczne mają to do siebie, że później stawiają artystów przed wyzwaniem, którym sprostać udaje się tylko niekiedy… Od „Acoustic” do „Neopositive” blisko jest czasowo, blisko jest stylistycznie. Ale trudno mówić o kopiowaniu ani nawet o prostej kontynuacji. Oszczędniejsza aranżacja „Neopositive” służy uwypukleniu walorów melodycznych i zwłaszcza, głosowych. Czego niezłym dowodem przeróbki evergreenów Boba Dylana, a dowodem jeszcze lepszym piosenko, którą jedni znają z oficjalnego tytułu (i przesłania) „Tolerancja”, inni tylko ze szlagwortu „Na miły Bóg” – ale znają wszyscy! Tak, początek lat 90. był dla Stanisława Soyki wyjątkowy także ze względu na „Neopositive”.