Punkt odniesienia:

"Wyjątkowe zachowania, utrwalając się w psychice, kaleczą osobowość. o tym zjawisku pisał znany psychiatra, prof. Antoni Kępiński. Nurtowała mnie myśl opisania genezy tego, co prof. Kępiński nazwał syndromem kacetu. Tak powstał zbiór krótkich opowiadań, zatytułowanych "Punkt odniesienia". Już w samym zamyśle obawiałem się, stosowanej nagminnie, skali porównań. Cierpiał mniej, ponieważ inny, poddany surowszym represjom, cierpiał bardziej [...]. Także moje zastrzeżenia budził fakt,że wydarzenia, które działy się 60-70 lat temu, nie znajdują żadnych odpowiedników we współczesności, zatem zrozumienie ich staje się problematyczne [...]. Nie mają książek, prasy, gier. Nie mają żadnego zajęcia. Tu nikt nikogo nie zaskoczy niczym. Nie powie nic nowego, bo mówił to już tysiące razy. Nie szereguje się klejnych dni, bo wszystkie są jednakowe. Poddani torturze absolutnej bezczynności zatracają poczucie czasu" (fragment wstępu).