Imperium Franków i wikingowie:

Kontakty możnych rodów z rejonu Europy Północnej z przedstawicielami Imperium Frankijskiego zintensyfikowały się dość gwałtownie pod koniec VIII wieku, gdy władza w tym mocarstwie należała do Karolingów, a monarchowie z tego rodu wytyczyli nowe kierunki ekspansji. Niniejsze studium poświęcone jest zagadnieniu konfrontacji, a także współpracy wikingów z dowódcami i wojownikami frankijskiej armii. Podstawę do tych rozważań stanowi analiza źródeł pisanych z omawianego okresu oraz wyników prac archeologów, antropologów i badaczy z wielu innych dziedzin nauki. Autor, chcąc bardziej precyzyjnie prześledzić losy Imperium Frankijskiego w IX wieku w kontekście przeżywającej wówczas swój rozkwit aktywności wikińskiej, dogłębnie rozważył wiele konkretnych zagadnień, dotyczących nie tylko faktycznego (czy raczej najbardziej prawdopodobnego) przebiegu wydarzeń, ale też składów armii, ich dowódców, systemów obronnych lub ofensywnych, stosowanych forteli, nowinek militarnych i rytuałów wojennych. Poczynione przez niego ustalenia porządkują chronologię wojennej aktywności oddziałów wikińskich i frankijskich na wspomnianym obszarze oraz dają podstawy do wielu nowych hipotez badawczych. Przede wszystkim jednak przybliżają czytelnikowi obraz pola bitwy, na którym ważyły się losy zarówno spadkobierców Zachodniego Cesarstwa, jak i pełnych zapału mieszkańców dawnego barbaricum, którzy w tej rozgrywce, jak się okazuje, nie zawsze stawali po przeciwnych stronach.