Niebieski argonauta

Poezja była pierwsza, jako matka i źródło natchnień starożytnej greckiej dramaturgii, nauk o człowieku (humanistyka), w tym retoryki i filozofii, z niej wywodzą się znani nam wielcy poeci (np. Ajschylos, Sofokles, Eurypides), których mądrość i powaga brała się z tego, że uważano ich powszechnie za natchnionych przez bogów. Wspominam o tym, gdyż Grzegorz J.Grzmot-Bilski jest poetą i filozofem (doktor). To dobre połączenie i dobre wzajemne inspiracje, jednak nie powinno dochodzić do przeobrażenia poezji w filozofię (nauka), ani filozofii w poezję, która jest sztuką słowa i ma cele artystyczne oprócz refleksji i ekspresji językowej, tzw. mowy poetyckiej, zdominowanej przez metafory i porównania. Grzegorz J.Grzmot Bilski jest poetą i dba o równowagę, waży słowo i wie, że jest ono wyrazem duchowości i sposobem rozmowy, czyli komunikacji społecznej. Przykładem jest wiersz „Rozmowa filozofa i poety” z tomiku „Niebieski argonauta” (2021).