Napowietrzna wioska

Rok 1899. Max Huber i John Cort, dwaj kupcy z Libreville, biorą udział w ekspedycji zorganizowanej przez łowcę kości słoniowej Urdaxa. Na skraju rozległego lasu ich obóz zostaje zaatakowany przez stado słoni; Urdax ginie, a tragarze zostają rozproszeni.

Obaj mężczyźni znajdują się w towarzystwie Llangi, młodego czarnoskórego mężczyzny, którego adoptowali, oraz przewodnika Khamisa, który staje na czele małej karawany. Rozpoczyna się przeprawa przez Wielki Las, w kierunku rzeki Ubangi; na brzegu nieznanej rzeki odkrywają opuszczoną chatę doktora Johausena. Przez trzy lata ten oryginał mieszkał w tym regionie, aby studiować język małp, ale nikt nie wie, co się z nim stało.

Podróżnicy spływają rzeką na tratwie i Llanga ratuje przed utonięciem Li-Mai, dziwnego owłosionego chłopca, który mówi w niezrozumiałym języku. Tratwa, porwana przez rwący nurt, rozpada się, a rozbitkowie, miotani przez wiry, tracą przytomność.

Budzą się w bardzo gęstym lesie, gdzie promienie słoneczne ledwo się przedostają. W ciemności światełko, które stale ich wyprzedza, wskazuje im drogę. Długi spacer prowadzi ich do Ngali, napowietrznej wioski, ogromnej platformy zbudowanej wśród drzew, na której stoją liczne chaty.

Seria wydawnicza Wydawnictwa JAMAKASZ „Biblioteka Andrzeja” zawiera obecnie ponad 60 powieści Juliusza Verne’a i każdym miesiącem się rozrasta. Publikowane są w niej tłumaczenia utworów dotąd niewydanych, bądź takich, których przekład pochodzący z XIX lub XX wieku był niekompletny. Powoli wprowadzane są także utwory należące do kanonu twórczości wielkiego Francuza. Wszystkie wydania są nowymi tłumaczeniami i zostały wzbogacone o komplet ilustracji pochodzących z XIX-wiecznych wydań francuskich oraz o mnóstwo przypisów. Patronem serii jest Polskie Towarzystwo Juliusza Verne’a.