Homo przypadkiem sapiens

Po 30. latach od pierwszej publikacji tezy o tym, że mózg ludzki powstał przypadkiem jako efekt uboczny adaptacji niezwiązanej z myśleniem, to całkowicie nowe podejście do problemu powstania człowieka po raz pierwszy jest publikowane w formie książki. Teoria o przypadkowym powstaniu mózgu człowieka jest bez precedensu w literaturze światowej. Przedstawiona w książce teoria ma źródło w teoretycznej pracy Johna von Neumanna o tworzeniu niezawodnych systemów z zawodnych elementów. Według autorów zasadę tę „wykorzystała” ewolucja w formie adaptacji chroniącej mózg hominidów przed skutkami przegrzewania podczas uporczywych polowań metodą wytężonego, długotrwałego, uporczywego marszobiegu w stepowiejącym środowisku tropikalnej sawanny Afryki Wschodniej w epoce późnego pliocenu, a także wczesnego i środkowego plejstocenu. Przekształcony mózg według teorii von Neumanna jest większy, a neurony są w nim dużo intensywnej między sobą łączone. Te właśnie cechy ma mózg człowieka w porównaniu z mózgiem szympansa, a ponadto, jako efekt uboczny, jest znacznie sprawniejszy w myśleniu. Jest to książka wielowątkowa, o interdyscyplinarnym charakterze, przeznaczona dla tych wszystkich, dla których pytania „skąd przyszliśmy?” i „kim jesteśmy?” są istotne.