Dzieła:

W "Pieśniach" zawarty został "program" poetyki Horacego, dla którego szczególnie istotne były: kontynuowanie i pogłębianie związków z klasyczną poezją grecką, podkreślenie roli poety jako nauczyciela i mentora, ukazującego i utrwalającego rzeczywistość. Filozoficzna wymowa äPieśniö swoją specyfikę zawdzięcza niecodziennemu połączeniu elementów myśli stoickiej i epikurejskiej, jakie dokonało się na kolejnych etapach artystycznej drogi Horacego. Ta niespotykana synteza dwóch odrębnych filozofii antycznych zaowocowała narodzinami oryginalnej ideologii poety, która znalazła swój wyraz we wszystkich dziełach Horacego. Głównym wyznacznikiem postawy horacjańskiej jest zasada äzłotego środkaö, zgodnie, z którą szczęście osiąga się poprzez roztropne i umiarkowane korzystanie z darów natury i rozkoszy życia. Satysfakcjonującą, pogodną i spokojną egzystencję gwarantuje zachowanie niezbędnej równowagi pomiędzy pragnieniami a rzeczywistymi potrzebami, docenianiem tego, co człowiekowi ofiarowuje los. Zasada äzłotego środkaö (stoicyzm) znalazła swoje odzwierciedlenie w dziełach Horacego. W swoich pieśniach namawia on do rozważnego korzystania z dóbr materialnych. Według niego spokojne i pozbawione zmartwień życie, zapewnia człowiekowi właściwe posługiwanie się rozumem, umożliwia ono również ustalenie hierarchii rzeczy najważniejszych i tych mniej istotnych, pozwala ocenić własne potrzeby życiowe i ustrzec się pokus posiadania.