Przypadek Justyny

Bohater i zarazem narrator książki, Andrzej Jacyna, snuje makabryczną opowieść pełną rwanych wątków i licznych retrospekcji. Ludzie, o których opowiada, mają jedną wspólną cechę; trawestując Goethego "są częścią tej siły, która wiecznie dobra pragnąc, czyni wieczne zło". Piątek w swojej książce eksperymentuje z pojemnością takich pojęć jak dobro i zło, rozkosz i śmierć, kara i ulga, więzienie i wyzwolenie. Napina je maksymalnie, by chłodno i precyzyjnie udowodnić, jak bardzo są tym samym. Anempatia, czyli programowy brak emocji, to cecha wyjątkowo ceniona przez narratora książki Piątka.