Ich własna liga

No i przeczytałem... Nie jest to najlepsza pozycja. Właściwie, ciężko było przez nią przebrnąć ze względu na mało ciekawą i w niewielkim stopniu angażującą fabułę. Niektóre postacie pojawiają się i znikają, nie spełniając żadnych funkcji, inne wręcz irytują i ciężko uwierzyć, że zachowywałyby się tak w danej sytuacji. Nie ma tu żadnego napięcia, czy przedstawienia motywacji bohaterów. Największy villain komiksu to nastolatek, który nie słucha rodziców i chce zabijać ludzi. Ale skoro tak, to czemu nie zabił Arrowette, tylko pozwolił jej żyć? Czemu zostawił wskazówki dla bohaterów? Niezbyt to logiczne. Tak samo jak pojawienie się Mr... kogośtam, żeby tylko wprowadzić chaos do fabuły. Sporą wadą jest również nierównomierne skupienie się na bohaterach. Podczas, gdy połowa zespołu jest zawsze w centrum wydarzeń (męska część), to żeńska część składu ma niewiele do roboty poza np. opieprzaniem Ligi Sprawiedliwości, czy zamartwianiem się nad sobą. Tam, gdzie ma byś zabawnie, nie zawsze wychodzi (ordynarne żarty na balu karnawałowym), natomiast wszelkie próby nadania głębi (dramat rodziców nastolatka, relacja Red Tornado z córką) wypadają płasko w ostatecznym rozrachunku. Cieszy mnie natomiast, że przynajmniej Liga Młodych uratowała naszego papieża Polaka przed wybuchem bomby atomowej. Rysunkom nie mam nic do zarzucenia. Można to przeczytać, jednak bez większych oczekiwać. Pewnie na drugi dzień nie będę już o tym pamiętał. Szkoda, bo lubię historie drużynowe, a szczególnie z młodszym pokoleniem herosów to dobry materiał, z którego można skorzystać. Niestety, nie każdy potrafi. Liczyłem jednak na coś więcej.