Tajemniczy ogród

• 

  agnesto
  Nie znałam dotychczas tej powieści - nie miałam okazji ani czytać, ani oglądać filmu, który był na jej podstawie - i to nawet kilka wersji. Aż do jakiejś magicznej chwili - trafiłam na wydanie z oryginalnymi obrazkami (rycinami). I, jakże poczułam się odrealniona. Zauroczona. Prosta niby treść, ale jakże ciekawa i pasjonująca. Oto pewna dziewczynka zostaje sierotą. Nie odczuwa tej straty tak, jak dziecko powinno, gdyż rodzice dbali jedynie o siebie, Jej jedynym krewnym jest wuj, do którego zostaje odesłana, a tam poznaje nowe życie i nową codzienność. Wuja poznaje w późniejszym czasie, bo też ma we krwi podróże i pracę zawodową, co ułatwia mu ucieczki z domu. A dziewczynka, jak to dziecko, zakazane rewiry musi poznać. Za domem znajduje się tajemniczy ogród, do którego klucz... • Ale to już tajemnica dla tych, którzy nie znają treści, a którą warto poznać... Okazuje się, że wuj ma syna, trzymanego w ukryciu, pojawia się pomocnik, równolatek, znawca roslin i roślinek, ciepły i serdeczny chłopiec... Dzieci tworzą swego rodzaju grupę usmiechów wszelakich, są dla siebie wsparciem, pocieszeniem i ...LEKARZEM. Bo każde z nich na swój sposób zostaje uleczone tymi przyjaźniami. • I chyba o to w tej powieści chodzi - o zaufanie, uśmiech, życie bez trosk. O dążenie do celu, jaki się ma i o spokój duszy. I o bycie razem - w zgodzie. • Uniwersalna powieść, niesamowicie magnetyczna. Piękna.

Brak wątków