Dwanaście oddechów na minutę

Siedem lat uderzania w klawiaturę komputera ołówkiem trzymanym w ustach. Efekt: książka, która jest historią walki o życie. Autor: Janusz Świtaj. Sparaliżowany od szyi w dół. Od kilkunastu lat przykuty do łóżka. Żyjący dzięki urządzeniom medycznym i poświęceniu rodziców. Skazany na pomoc innych. Każdego dnia, w każdej godzinie. Fragment tekstu: 12 Oddechów na Minutę Mam dwanaście oddechów na minutę… Tylko na wydechu mogę wydać głos. Mówię z przerwami… Wtedy respirator ma wdech… Po co Wam o tym wspominam? Żebyście dobrze wyobrazili sobie mój głos… To ja opowiadam Wam tę historię… Jestem jej bohaterem… i narratorem. Musicie ją słyszeć tak… jak ja Wam ją… opowiadam. To nie jest mocny… i dobrze postawiony… głos lektora… który pewnie włącza Wam się w głowie… z pierwszymi słowami książki. To nie jest głos… któremu towarzyszą wymowne gesty… Nie ma miejsca na pauzy… i podniesiony ton. Nie da się tego zrobić… Mój Pan i władca… respirator marki Airox… decyduje o tym… kiedy mogę się odezwać… Z gestami rozstałem się… kilkanaście lat temu… Żeby dobrze zrozumieć… to, co mówię… musicie słuchać w tempie… dwunastu oddechów na minutę… Musicie pamiętać… że od pewnego czasu… jestem właśnie tym głosem… który musi starczyć… niemal za całe moje istnienie. [...]