Poezja polska ostatnich dwustu lat

Z wielowątkowego zbioru szkiców wyłania się rozległa (i zawsze niepełna) panorama liryki polskiej ostatnich dwustu lat, rozgrywających się w ramach czasowych wyznaczonych cezurą roku 1822 – daty wydania pierwszego tomu Poezyj Adama Mickiewicza. Czytelnicy odnajdą bez trudu poetów kolejnych epok i pokoleń. Tom kryje w sobie także zaproszenie do innych, nieoczywistych kierunków lektury, którym patronuje formuła „blisko wiersza”, pojmowana jako droga uważnego, wnikliwego i wrażliwego interpretowania poezji, jej poszukiwań metafizycznych, estetycznych, antropologicznych, pytań ważnych i pytań naiwnych, chwil zwątpienia i chwil pewności. W poezji polskiej ostatnich dwustu lat, gdy czytać ją za pośrednictwem studiów i szkiców Mariana Stali, dostrzec można intensywny, zmienny rytm nadziei i zwątpienia. Jest to także nieprzewidywalny, pulsujący rytm współczesności. (Z Wprowadzenia)