Andrzej Friszke, rocznik 1956, historyk, profesor, redaktor działu historycznego „Więzi” od prawie 40 lat, członek Polskiej Akademii Nauk, autor ponad 20 książek o historii Polski w XX wieku, opowiada o swoim życiu od dzieciństwa do czasów obecnych w rozmowie z młodymi historykami Janem Olaszkiem i Tomaszem Siewierskim.
Jest to opowieść o patriotycznej tradycji rodzinnej, o młodych latach w Olsztynie, kontaktach z przedwojennymi politykami, studiach na Uniwersytecie Warszawskim, opozycji przedsierpniowej i posierpniowej, pracy w „Tygodniku Solidarność”, KIK-u i Więzi, londyńskiej emigracji, kontaktach z niezwykłymi ludźmi tego czasu – Mazowieckim, Bartoszewskim, Michnikiem, Giedroyciem, Ciołkoszową i innymi. Autor opowiada o środowisku historyków, którzy rozwinęli badania nad historią PRL, warunkach ich pracy, dyskusjach i dokonaniach, nie tylko zawartych w książkach.
Ukazuje trudne problemy związane z powstawaniem Instytutu Pamięci Narodowej i spory wokół niego, w których uczestniczył przez szereg lat. To biografia autora, który przez całe życie prowadził badania naukowe, ale też był aktywny jako obywatel w ruchu walki o demokratyczną Polskę przed 1989 r., a po odzyskaniu wolności był świadkiem, a niekiedy uczestnikiem, budowania demokratycznego państwa i jego instytucji pamięci historycznej. Autor na przykładach z kilkudziesięciu lat pokazuje na czym polegało zmaganie się o prawdę historyczną, jak odkrywano kolejno „białe plamy”, jakie były trudności w zmaganiach z cenzurą oraz jakie są obecnie niebezpieczeństwa uwikłania historii w politykę, tworzenia wyobrażeń o przeszłości wedle „woli” rządzących.
