Taniec na Uranie:

„Jaśniejący tunel z mroczną perspektywą... Rozglądasz sią,. Kościół, ratusz, mieszczańskie kamieniczki, starannie, ułożony bruJc, stylowe, latarnie,-, w tlejodujący grzbiet Karkonoszy b Rudaw Janowickich,. Twój spacer pachnie, kawą) której aromat jak, z lampy Alladyna, sączy się, z jednej z tutejszych, kawiarenek,. Jest tak, miło b przytulnie,. Może, mocz jakieś życzenie,? Pst! Nie, wypowiadaj go pochopnie,. Najpierw opuść starówką) idź wgórą,. Tak,, w stroną, lasu,. Tego ciemnego. Najciemniejszego. W nim, znajdziesz kopalnią) a, w kopalni... mrok. Usłyszysz w nim, szepty, jąjkl, płacz b śmiech, ludzi, którzy... tańczyli, na uranie,. Tańczyli swój danse macabre. Kowary są jak miasto oglądane, w negatywie,. Jakby rzeczywistość nie, przyznawała się tutaj do samej siebie,, odwracała na lewą stroną) udawała. Ale, co? 1 dlaczeao? j Ten,przewodnik emocjonalny, już drugi z serii, usiłuje, to wyjaśnić. Zabierze, Cią, w podróż przez tunel, na którego końcu brak, happy endu. Może właśnie tam, jarzy dadzą Cl sią, życzenia. Żeby już nigdy wiącej nikt... (Niech, przejdą Cią, ciarki. Sandra Nejranowska)