Czekając na barbarzyńców

„Czekając na barbarzyńców” to jedna z pierwszych wielkich powieści Johna Maxwella Coetzee, południowoafrykańskiego prozaika, dwukrotnego zdobywcy Nagrody Bookera, laureata Literackiej Nagrody Nobla z 2003 roku. Wydana w roku 1980, gdy pisarz miał 40 lat, zwróciła na niego uwagę cenzury RPA natomiast w Polsce po raz pierwszy została wydana w roku 1990 i mogła się ukazać w naszym kraju, bo cenzura już wówczas odeszła razem z PRL-em. Znakomita, alegoryczna opowieść o władzy i wolności. Do jednej z pogranicznych prowincji Imperium, w którym funkcję sędziego i zarazem namiestnika sprawuje starzejący się urzędnik, przybywa pułkownik tajnej policji Joll, który działa według tajemniczego planu centrum Imperium. Ma przeprowadzić rekonesans przed przygotowywaną ekspedycją karną przeciwko barbarzyńcom, zamieszkującym pustynne tereny poza granicami Imperium, stosując przy tym przemoc i terror.Sędzia zmuszony zostaje do dokonania wyboru: czy ma dalej stać na straży prawa, którego zawsze bronił, czy też – w imię wyznawanych przez siebie zasad moralnych – zbuntować się przeciwko władzy, którą reprezentuje. Akademia szwedzka w swoim werdykcie napisała o tej powieści: cyt.: „thriller polityczny, rodem z tradycji conradowskiej, w którym prostoduszność idealisty otwiera drzwi okrucieństwu.” Opowieść, którą snuje Coetzee jest mroczna, pełna niepokoju i symboliki. Opowiada o mechanizmach politycznych i społecznych, które wydają się niezmienne. O upływie czasu i przemijaniu. Ale w centrum historii pozostaje człowiek z jego strachem, odwagą i zasadami moralnymi. I wyborem pomiędzy prawdą a sprawiedliwością.