Namiot Fatimy

Książka, która z zupełnie innej perspektywy pokazuje sytuację arabskich kobiet. W Polsce istnieje stereotyp uciśnionej przez wszechwładnego męża muzułmanki, co jest niewątpliwym nadużyciem, tym bardziej, że większość publikacji związanych z ową tematyką, w taki sposób się do niej odnosi. Jako Europejczycy, którzy nie znają norm i tradycji tamtego świata, często wysnuwamy błędne wnioski. Dzięki takim autorkom jak Miral at-Tahawi, które wychowały się w arabskiej rzeczywistości, choć trochę możemy zrozumieć jak wygląda sytuacja i rola kobiety w muzułmańskim świecie. Podróż, w jaką zabiera nas pisarka obrazuje, jak bardzo matriarchalny tak naprawdę jest jej świat, gdyż to najstarsza kobieta w rodzinie ma prawo decyzji, którym nawet mężczyźni się podporządkowują. Rola niezmiennej tradycji jest ogromnie istotna, a kobieta funkcjonuje jako jej strażniczka, czasem wymuszając pewne zachowania na innych kobietach. Dodatkowym atutem powieści jest ogrom wierzeń i tradycyjnych legend z arabskiego kręgu kulturowego, dzięki którym bardzo intensywnie przeżywa się orientalny charakter historii. Prócz tego, książka opowiada o dorastaniu arabskiej dziewczynki, która zrządzeniem losu poznaje europejską kulturę, co sprawia, że traci swą tożsamość i nie potrafi odnaleźć własnego miejsca.