Czy (i jakie) "widma " kanonu literatury dziecięcej krążą nad Polską

Wychodząc od obserwacji Stelli Pryce zaczerpniętych z teorii widmowej na temat kanonu „nawiedzenia” brytyjskiej literatury dziecięcej, autor zastanawia się, czy „duchy” podobne do „widm” z Alicji w Krainie Czarów Lewisa Carrolla i Piotrusia Pana J.M. Barriego funkcjonują również w polskiej świadomości kulturowej. Twierdzi, że dzieła wykazujące „potencjał widmowy” są łatwiejsze do znalezienia w polskiej literaturze młodzieżowej, podaje nieliczne przykłady „widm” znalezione w polskiej literaturze dziecięcej i kończy refleksją nad przyczynami opisanego stanu rzeczy, podkreślając potrzebę spotkania się z „duchami” i przepracowania tego spotkania na poziomie widmowym.