Makatki, zwykle zawieszane w kuchni, przywędrowały do wielu państw europejskich z Niemiec i Holandii, gdzie używano ich powszechnie już w XIX w. Na przełomie XIX i XX w. zadomowiły się i w innych państwach Europy: w Anglii, Austrii, zachodniej Białorusi, Bułgarii, Czechach, Estonii, Francji (w tym kraju jedynie w Alzacji i Lotaryngii), na Litwie, Łotwie, w Macedonii, Polsce, Rosji, Serbii, Słowacji, Szwecji, na Ukrainie i Węgrzech). Na początku w domach mieszczańskich, potem robotniczych, a na koniec także i wiejskich. Największy rozkwit "makatkowej mody" przypada na lata 60. XX w. Początkowo hafty na nich były jednobarwne, przeważnie niebieskie, od lat 30. XX w. coraz częściej wielokolorowe. Kolejny etap rozwoju to drukowane, jedno- lub wielobarwne makatki, gotowe do wykorzystania od razu po zakupie. Zasadniczy motyw tworzył schematyczny i syntetyczny obrazek, zwykle z korespondującym z nim napisem. Makatkowe motywy są najczęściej materialnym odzwierciedleniem powszechnie znanej i popularnej, nie tylko w Niemczech, dewizy tzw. trzech K (kościół, kuchnia, kołyska). Credo to określało tradycyjną rolę kobiety w XIX- wiecznym społeczeństwie i rodzinie, a makatki (o tematyce świeckiej i religijnej) spełniały rolę schematycznej, obrazkowej encyklopedii, która kreowała najważniejsze w życiu człowieka wartości. Ideą przewodnią tych przekazów było wskazanie wzorców do naśladowania dotyczących zarówno codziennego postępowania, jak i współżycia w rodzinie.
