Semiotyki obrazu:

Autorka traktuje reprezentację w poszerzonym znaczeniu. Do tak zakreślonego materiału stosuje narzędzia wypracowane przez semiotykę w ostatnim półwieczu, głównie ze szkoły tartusko-moskiewskiej i uczonych reprezentujących francuską i anglosaską tradycję badań semiotycznych. Za kryterium podziału Autorka przyjęła relację między znaczącym i znaczonym w obrębie znaku. Wszystkie typy reprezentacji rozpatruje w "rejestrze znaczące - znaczone" i w rezultacie otrzymuje trzy główne (aksjomatycznie trzy możliwe) modele reprezentacji. Synekdochicznie reprezentują je następujące artefakty: ikona, lustro/szyba, neon. Autorka obrała niełatwy temat, wymagający nie tylko dużej pracowitości, ale też sporej odwagi intelektualnej, potrzebnej do zmierzenia się z tym - mówiąc po Mickiewiczowsku - "morzem zjawisk". Na uwagę zasługują także walory wykładu zaprezentowane w książce. Należy to szczególnie podkreślić, zważywszy na jej naturalną skądinąd "wielogłosowość". Prof. dr hab. Bogusław Żyłko