Rogate noce, skrzydlate dni:

Zbiór opowieści o Krakowskim Domu Kultury, bodaj najprężniejszym ośrodku kultury, jaki funkcjonował w czasach PRL w południowej Polsce od powojnia aż do zmian ustrojowych w 1989 roku – początku jego schyłku. Dziś Krakowski Dom Kultury to nazwa, która jest zaskakująco nieobecna w powszechnej świadomości krakowian. Nie budzi skojarzeń, nie podsyca wyobraźni. Mijając położony w samym sercu miasta pałac Pod Baranami, będący siedzibą KDK-u przez dziesięciolecia, raczej nie zadumamy się nad jego historią. Wchodząc do Kina Pod Baranami czy na filiżankę gorącej czekolady do Piwnicy, trudno wyobrazić sobie w tym miejscu kolejki ustawiające się do czytelni czy na pokazy regionalnych zespołów kolędniczych i grup karnawałowych przebierańców… Tymczasem KDK to skrót, który warto przypomnieć. Kryje w sobie opowieść o miejscu wyjątkowym, tworzonym przez wyjątkowych ludzi. Od samych głębokich piwnic, gdzie buzował działający do dziś kultowy Kabaret, i potem, przez kolejne piętra, na których można było spotkać osoby reprezentujące wszelkie dyscypliny kultury: od etnografii, fotografii, malarstwa aż po śpiew, taniec i teatr. Były tu również dwa kina oraz jedyna działająca przez siedem dni w tygodniu czytelnia z oknami wychodzącymi na krakowski Rynek.