Papiery po Iłłakowiczównie:

"Papiery po Iłłakowiczównie. Archiwum jako przedmiot badań" Lucyny Marzec jest ważnym głosem teoretycznym w toczącej się we współczesnej humanistyce dyskusji po tzw. zwrocie archiwalnym. Zarazem jest także przykładem koronkowej roboty historycznoliterackiej, wielostronnym, wieloaspektowym portretem pisarki o skomplikowanej biografii i trudnym charakterze, portretem zbudowanym mimo rozmaitych przeszkód i pułapek, zastawionych głównie przez pierwszą twórczynię tego archiwum, Kazimierę Iłłakowiczównę. Nie jest ta książka wszakże biografią osoby, raczej barwnym, fascynującym opisem archiwum, z którego wyłania się ów wizerunek pisarki. Mamy tu do czynienia z nieustannym przeplotem trzech podejść: teoretycznego, biograficznego i wynikającego z praktyki archiwalnej. — dr hab. Jan Zieliński, prof. UKSW