Szpieg

Kret rozrabia w cyrku. Ktoś musi go wytropić i po nim posprzątać... „Druciarz, krawiec, żołnierz, szpieg” zaskakuje swoją niejednoznacznością, gdyż oprócz samej afery w brytyjskiej agencji, mamy jeszcze osobiste porachunki, próbę pogodzenia się z przeszłością, walkę o przyszłość oraz zderzenie dwóch światów- nowego i starego pokolenia. John Le Carre ma wyjątkowo plastyczny styl. Akcji tu nie doświadczymy, ale jest za to równomierne tempo, ładnie nakreślona psychologia postaci, a do tego jeszcze nietuzinkowy klimat. Bohaterowie, chociaż przepełnieni goryczą, nostalgią oraz co po niektórzy naiwnością, są boleśnie ludzcy- niemal oddychają na kartach powieści. Smiley- flegmatyk, pedant, intelektualista i melancholik jest według mnie jednym z najlepiej skonstruowanych protagonistów. Fakt, powieści nie da się czytać szybko, zachłannie. Dlatego najlepiej dawkować, aby nie przeoczyć detali, które ją zdobią. Jest bardzo skondensowana, ma wiele odnóg, ale każda wydaje się czymś ważnym, a nie nieistotnym szczegółem który jedynie zapełnia dziury w fabule. Zdecydowanie to coś więcej niż „rasowa” literatura szpiegowska.