Ruch, dźwięk, motion capture:

Artykuł problematyzuje interdyscyplinarny projekt Musica Posthumana w kontekście filozofii realizmu sprawczego Karen Barad. Posługując się wybraną terminologią zaproponowaną przez filozofkę, twórcy projektu opisują proces przenikania sprawczości zjawisk składających się na niego i włączają refleksję nad sprawczością nie-ludzkich elementów w procesie twórczym. Wykorzystana w projekcie technologia motion capture zostanie przeanalizowana przez pryzmat narzędzia badawczego w rozumieniu Karen Barad. Rozszerzony zostanie jej status z tworzącej reprezentacje na aktywnie nadającą sens i uczestniczącą w procesie materializowania relacji i znaczeń. Przeplatanie sprawczości różnorodnych zjawisk dźwiękowych ruchowych i technologicznych projektu zostanie przedstawione i opisane za pośrednictwem intraakcji. Omówiony zostanie również onto-epistemologiczny status ciała w środowisku technologicznym.