W tajdze i w stepie:

W komunistycznej Polsce nie wolno było mówić ani pisać o stalinowskich represjach. Zmiany ustrojowe przełomu lat 80. i 90. XX wieku, a przede wszystkim zniesienie cenzury i otwarcie dostępu do tajnych dotąd dokumentów zaowocowały licznymi badaniami nad zakazanymi dotąd tematami. Mimo to nadal pozostaje wiele „białych plam” do odkrycia. Jednym z takich tematów jest zagadnienie, które analizuje w książce prof. Albin Głowacki. Omówił on proces decyzyjny oraz odtworzył prace koncepcyjne i logistyczne aparatu represji. Dzięki temu możliwe jest wskazanie nazwisk inicjatorów oraz głównych organizatorów wywózek, a także zaprezentowanie swego rodzaju „technologii” akcji przymusowych przesiedleń, w przygotowaniu i realizacji których zaangażowane były dziesiątki tysięcy ludzi – od szczebla władz centralnych po radę wiejską. Opracowane w związku z pierwszą akcją wysiedleńczą i sprawdzone w praktyce zasady działania, dyrektywy, instrukcje, procedury były wykorzystywane w następnych wywózkach, które autor skrupulatnie przybliża na kartach książki.