Niebezpieczne porywy serca

Major Summerley Shayborne otworzył drzwi swojego mieszkania przy Rue St Denis i ujrzał młodą kobietę, której twarz ginęła w wieczornym półmroku. Miała grube okulary, a jej śnieżnobiałe włosy były luźno związane na karku. Major nie widział podobnego koloru u nikogo w jej wieku, założył więc, że został uzyskany sztucznie. - Jestem tu, by pana ostrzec. Shay zdążył zauważyć mgnienie ostrza w jej lewej ręce, zanim schowała ją do kieszeni. - Ostrzec mnie przed czym - Nie potrafił rozpoznać jej akcentu. Posługiwała się francuszczyzną jak ktoś, kto nie pochodzi znikąd. - Savary i Ministerstwo Policji obserwują pana - odparła. Jej dykcja była nienaganna. - Prowadził pan za dużo konwersacji o sprawach wojskowych Francji na Polach Marsowych i w kawiarniach. Ludzie zaczynają zadawać pytania. Kobieta zapaliła świecę, odwracając twarz od światła. Kiedy knot rozpalił się na dobre, przysunęła ją do twarzy Shaya, pozostawiając własną w półmroku. - Niektórzy podejrzewają, że wcale nie jest pan amerykańskim posłem. - Kim pani jest? Kobieta zaśmiała się krótko. W jej śmiechu nie było śladu wesołości i po plecach Shaya przebiegł zimny dreszcz. - Tutejsza polityka nie bierze jeńców. Jeden fałszywy ruch i będzie pan martwy. Nawet czarujący i dociekliwy cudzoziemiec nie jest odporny na nóż wsunięty po cichu między żebra. - Stała w całkowitym bezruchu, który podkreślało migotanie płomienia. - Policja będzie tu w ciągu kilku dni, żeby zadać pytania. Jest pan szpiegiem, majorze Shayborne, o nieocenionej wartości dla obu stron, ale zawsze nadchodzi moment, kiedy zwyczajnie kończy się szczęście. (Fragment).