Bohaterki drugiego planu:

Książka opowiada o dwóch wrażliwych, dzielnych i zaradnych kobietach, które potrafiły podejmować wyzwania losu. W fabularyzowany sposób odtwarza drogi życiowe „filozoficznie pogodnej” Janiny i „kapkę upartej” Racheli. Zanim Jasia Bloch stała się Janiną Buchholtzową, przeżyła wiele traum. Zapomniana „Sprawiedliwa” wywodziła się po mieczu z polskich Rothschildów, jej dziadkami byli Jan Bloch i Emilia z domu Kronenberg. Jednak ojciec, Henryk Bloch, przetracił majątek i narobiwszy długów, uciekł z kraju. Matka znalazła pocieszenie w ramionach uznanego pisarza Józefa Weyssenhoffa, który pozostawał w formalnej separacji z siostrą ojca Janiny. Ta pilnie strzeżona rodzinna tajemnica bardzo utrudniała dziewczynce kontakty z rówieśniczymi kuzynami. Osamotniona, mieszkająca w wynajmowanych mieszkaniach w Warszawie lub u znanego naukowca i działacza społecznego wujka Kostaneckiego w Krakowie, zaczytywała się w książkach z różnych części świata. Ostatecznie poznała 11 języków. Rachela natomiast dzieciństwo miała pogodne. Upłynęło ono w galicyjskiej wsi, a jego rytm wyznaczały żydowskie święta i zajęcia rolnicze. Jednak wybuch I wojny światowej przerwał sielską idyllę, rozpoczęły się przemarsze wojsk, zbierały żniwo choroby i pogromy. Auerbachowie przenieśli się do Lwowa, który po zakończeniu wojny odradzał się jako polski ośrodek kultury i nauki. Tu Rachela przeżyła pierwsze rodzinne tragedie, jeszcze jako studentka została osierocona i sama musiała kierować swoim życiem, utrzymując się z pisania [opis wydawcy].