Artystyczne Bieszczady czyli kraina sztuk wielu

Na początku w powojennych Bieszczadach nie było przestrzeni dla jakiejkolwiek aktywności kulturalnej. Ludzie nie wiedzieli, że jest inny świat i ten bieszczadzki wcale im nie doskwierał. Ich wyobraźnię rozpalała przede wszystkim walka o byt, bo zdarzało się, że w sklepach brakowało chleba, smalcu, kaszy, papierosów i piwa. W tamten czas Bieszczady były postrzegane martyrologicznie. Wciąż wisiał nad nimi cień łun, z którymi zmagał się ogniomistrz Kaleń. W takie Bieszczady trafiłem w 1972 roku. Odkryłem je dla siebie na nowo. Wymyśliłem je w nowej formule artystycznej. Nazwałem to, co było dotychczas nienazwane, i upowszechniłem ich nowy wizerunek w mediach. „Artystyczne Bieszczady, czyli kraina sztuk wielu" jest o ludziach, którzy pomogli mi zrozumieć Bieszczady, współuczestniczyli w ich przewartościowaniu, o ich pasjach i emocjach, o ich dziełach, tych wielkich i tych małych. Bez ich filozofii życia i artystycznych dokonań nie tylko nie byłoby tej książki, ale także ja pozostałbym jako animator kultury niespełniony. Jestem ten Potocki od galerii „Synagoga", od bieszczadzkich madonn i dusiołków, od zakapiorów, od kapliczki pamięci i zakapiorskich złazów i Zaduszek, od legend i antologii „Natchnieni Bieszczadem", od setek telewizyjnych filmów...