Nie ma się z czego śmiać

Heller w książce opisuje swoje perypetie związane z chorobą, a także pomoc i serdeczność, których doświadczył ze strony swoich wieloletnich przyjaciół, m.in.: Dustina Hoffmana, Mela Brooksa, Maria Puzo czy George'a Mandela. Choroba jest także okazją, by wspomnieć wcześniejsze lata swojej znajomości z nimi. Współautorem książki jest Speed Vogel, przyjaciel Hellera od ponad dwudziestu lat, który pozostawał z nim blisko podczas całego okresu choroby i rehabilitacji i opisuje jak opiekował się pisarzem w tym czasie. Książka opisuje także jak Vogel trafił do sfer towarzyskich Hellera, reprezentując go i zastępując, gdy ten leży w chorobie, i przyjeżdżając nawet w jego zastępstwie na Festiwal Filmowy w Cannes.