Narodowa Galeria Portretów, Galeria Narodowa i Akademia Królewska były świadkami radykalnych interwencji architektonicznych lub ponownego przemyślenia swojej misji pod przywództwem Charlesa Saumareza Smitha, dzięki czemu ma on wyjątkowe kwalifikacje do badania sposobów, w jakie muzea sztuki zmieniły się w ciągu ostatniego stulecia i zbadania, gdzie mogą kierować nimi w przyszłości. W tej książce Saumarez Smith wybrał się w podróż do muzeów sztuki na całym świecie. Od Tate Modern w Londynie po Benesse House Museum na japońskiej wyspie Naoshima; z Getty Center w Los Angeles do Museum of New and Old Art, rejs promem z Hobart na Tasmanii; od Centrum Pompidou w Paryżu po West Bund Museum w Szanghaju – odwiedził je wszystkie, uważnie przyglądając się sposobowi, w jaki doświadczanie sztuki jest kształtowane przez budynki, w których się znajduje, oraz zasady organizacji, według których jest prezentowana. Co zmieniło się w ciągu ostatniego stulecia? Twierdzi, że tam, gdzie kiedyś publiczność odwiedzała muzea, aby uczyć się historii sztuki, teraz jest bardziej prawdopodobne, że będzie szukać prywatnych, estetycznych doświadczeń. Ekspozycje muzealne, które były automatycznie dydaktyczne, chronologiczne i z narodowego lub zachodniego punktu widzenia, są teraz tematyczne i globalne. Kiedyś muzea zawsze znajdowały się w centrach miast, teraz mogą znajdować się w odległych miejscach, miejscach pielgrzymek kulturowych. Tam, gdzie kiedyś architekci tworzyli neutralne przestrzenie do wystawiania dzieł sztuki, teraz budują spektakularne zabytki architektury, odciskając piętno na zrujnowanych dzielnicach i pobudzając rewitalizację poprzez turystykę kulturalną.
