Japońska uprzejmość:

Z "Japońską uprzejmością" Piotra Staronia jest trochę jak ze świnką morską - ani to świnka, ani morska. Japonia nie jest główną osią kompozycyjną zbioru, ani też nie o uprzejmości to w zasadzie rzecz. Częsty zabieg - na okładce książki znalazł się tytuł jednej spośród 89 składających się na książkę arcydzielnych miniatur i pewnie tylko z głęboko zakorzenionej skromności autor nie nazwał całości tytułem innego z pomieszczonych tu tekstów. Piękno! I niech nie zwiedzie nas fakt, że rzeczownik ten (jak i pochodny przymiotnik) pojawia się w tekście zaledwie czternaście razy (nie jest to przecież zbiór esejów z estetyki filozoficznej), to jednak właśnie piękno jest tym, co na najgłębszym poziomie interesuje i porusza autora i czym w mistrzowski sposób dzieli się z czytelnikiem.