Król porwany czyli "Boskiej Opatrzności dowód oczywisty"

W kręgu przywódców konfederacji barskiej zrodził się plan porwania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, aby opróżnić tron i otworzyć międzynarodową rozgrywkę o polską koronę. Liczono, że przyniesie to pomoc mocarstw przeciw ingerencji politycznej i interwencji wojskowej Rosji oraz pozwoli przywrócić stosunki polityczne zmienione po części przez reformy pierwszych lat panowania Stanisława Augusta – reformy budzące sprzeciw wielu magnatów i dużej części zachowawczo nastawionej szlachty. Do nieudanej próby porwania doszło w Warszawie 3 listopada 1771 roku. Na kanwie relacji o tym zamachu Stanisław August rozwinął w ówczesnych mediach – głównie w prasie krajowej i międzynarodowej – wielką kampanię propagandową, starając się wyciągnąć korzyści wizerunkowe ze swej dramatycznej przygody. Piotr Ugniewski mówi o przyczynach i okolicznościach zamachu na króla, ale przede wszystkim przedstawia instrumentarium i przesłanie propagandowe Stanisława Augusta.