Mężczyzna podróżujący po Włoszech bez ostrzeżenia, niczym rozpędzony ekspres, wjeżdża w mroczne tunele swojego życia. Przed oczami tego jeszcze niedawno obiecującego pisarza migają sceny kolejnych porażek i upadków. Kiedyś czuł dojmujący lęk, a jego mózg spowijała Mgła. Gdy załamał go kryzys w małżeństwie, a długi zdruzgotały, nie widząc wyjścia z sytuacji, poddał się eksperymentalnej terapii psychodelikami. A żeby podreperować budżet, został ghostwriterem znanego fizyka. Tyle że fizyk przepadł, jego biuro nie odpowiada na telefony i maile, więc szansa na tak potrzebne pieniądze maleje. Mężczyzna musi odnaleźć naukowca, by wydrzeć mu opowieść o jego życiu i odzyskać kontrolę nad własnym.
Czerwona strzała to sugestywny, niemal hipnotyzujący obraz depresji artysty w XXI wieku i pewnej niekonwencjonalnej terapii. To także błyskotliwa, słodko-gorzka opowieść o potędze wyobraźni i sztuki, walce o radość, a nade wszystko – jak zawsze bywa z najlepszymi historiami – o miłości.
„Niezwykła. Opis „Mgły” w wykonaniu Brewera to jeden z najcelniejszych, najbardziej precyzyjnych i przenikliwych przedstawień depresji, jakie kiedykolwiek czytałem. […] Brewer najlepiej radzi sobie, gdy zagłębia się w materię prozy, jak choćby podczas budowania podstępnie długich zdań, z których część ciągnie się przez ponad stronę – a o poziomie jego umiejętności oraz hipnotycznej mocy jego języka niech świadczy fakt, że często ich długości wcale się nie zauważa. […] „Czerwona strzała” to powieść pękająca w szwach od pomysłów, w której jednocześnie udało się jednak stworzyć narratora o bogatym życiu wewnętrznym. Stanowi wnikliwe połączenie nieoczywistych elementów: sztuki i fizyki, psychologii i psychodelików, postaci i idei.” Jonathan Russell Clark
„„Czerwona strzała” to powieść, która cicho puka do twojego mózgu gdzieś z innego wymiaru. W niezwykły sposób pokazuje umysł pogrążony w kryzysie, taki, który pragnie spokoju, nadziei i harmonii, ale znajduje je w zupełnie wyjątkowym miejscu. Jest przenikliwa i dowcipna, zachwyca i intryguje. Czytelnicza rozkosz.” Nathan Hill
„„Czerwona strzała” jest odważna i poruszająca – to tryumf nieokiełznanej wyobraźni. Od dawna niczego takiego nie czytałem.” Charles Yu
„Czasem upojna, czasem wymagająca. Debiutancka powieść Williama Brewera to slalom zakończony poruszającym zetknięciem nauki ze sztuką.” „Scientific American”
„Wyjątkowy debiut. Już na pierwszej stronie narrator kusi nas wizją „kuracji”, którą przeszedł, a którą ma zamiar opisać dopiero później, bo „jeśli zrobię to już teraz, całkiem się pogubicie”. Kuracja jest z całą pewnością nietypowa, związana z mnóstwem zbiegów okoliczności, prawami fizyki, teoriami dotyczącymi czasu oraz odniesieniami do „Czuję. Zawrót głowy” W.G. Sebalda, powieści Geoffa Dyera o D.H. Lawrensie oraz książki Michaela Pollana o tym, jak można odmienić swój umysł. Pierwszorzędna powieść, która intryguje i cieszy.” „Kirkus Reviews”
„„Czerwona strzała” jest uważnie skonstruowana, pełna błyskotliwych obserwacji i humoru. Brewer ma subtelny, melodyjny styl, rytmiczny i poddany znakomitej kontroli. Szczególnie wyraźnie widać to w opisie podróży przez Amerykę, zawartym w jednym rozciągniętym na dwie strony zdaniu. To pełna energii, czarująco ekscentryczna, pięknie napisana powieść.” Dexter Palmer, „The New York Times”
„Ten debiut to skrzyżowanie dowcipnej powieści o dojrzewaniu z lekcją odnowy biologicznej poprzez użycie środków halucynogennych. […] Szczery opis terapii psylocybiną zmienia tę brawurową, niemal komiksową powieść w dzieło głębsze i dziwniejsze: zapis niespodziewanej, ciężko wywalczonej radości.” Taylor Antrim, „Vogue”
„Poruszająca i intrygująca. Mocna, bardzo intertekstualna, pomysłowa powieść, która ma wiele do powiedzenia o chorach psychicznych, percepcji, kreatywności i psychodelikach. Brewera chwalić należy za narracyjną wytrwałość. Prozaikowi niełatwo uczynić osią fabuły inne książki (dzieła Sebalda, Lampedusy i Geoffa Dyera). Nie jest to również pewna ścieżka do krainy bestsellerów. Przeciw
(...)
