Córki tamtych wiedźm:

W szkole magii dla dziewcząt czary mają zapach popiołu. Julia jest: Nastoletnią czarownicą. Oddaną przyjaciółką. Uczennicą Szkoły Magii z żalem żegnającą wakacje. Nie jest za to: W najlepszych stosunkach ze swoją magią. Dobrą wiedźmą w oczach swojej babci. Swoją mamą. Najwyraźniej nie jest też dość rozsądna, by trzymać się z daleka od kłopotów, bo kiedy tylko nadarza się okazja, by zgłosić się do magicznego turnieju i w końcu udowodnić swoją wartość, nie waha się ani chwili. Z pomocą przyjaciółek, Łucji i Karo, w końcu zaczyna nabierać odwagi, by być naprawdę sobą, a nieśmiała Emilia powoli podbija jej serce. Na pewno nie wadzi jej też, że ulubiona nauczycielka może znać odpowiedzi na pytania, które dręczą ją od lat. Jedyny problem: jak uciszyć ten cichy głos w głowie stale szepczący, że nigdy nie będzie dość dobra taka, jaka jest?