Moje psie myśli

Przeczytałem w mgnieniu oka... pewnie za szybko, z zapartym tchem. Z każdym wersem stawałem się literą, przecinkiem, kropką, myślnikiem. Dlaczego aż tak ? Bo to dobra literatura ? Bo świetnie napisane ? To nie jedyny powód. Czytając Twoją książkę Tato, "czytałem" swoją, po prostu swoją historię. Zrozumiałem dlaczego uciekam z bankietów na ławkę w parku. Dlaczego nad małże św. Jakuba przedkładam żurek. Dlaczego od kryształowych kieliszków bliżej mi do jednorazowego kubka, opróżnianego na Plantach ,w towarzystwie przyjaciół. Dlaczego gdy wyjeżdża przyjaciel nie widzę powodu, by gnać z pościelą do pralki. Dziękuję za to że jesteś- to dla mnie ważne. Możemy nie gadać często, możemy długo się nie widzieć, ale świadomość, że gdzieś tam jesteś, jest dla mnie jak grawitacja. Pionizuje, nadaje sens tej dziwnej układance jaką jest życie. Łukasz Nowicki