Potęga sztuki:

Rembrandt Spisek Klaudiusza Cywilisa (ok. 1666 r.) Rembrandt, twórca Straży nocnej oraz portretów najbogatszych kupców Amsterdamu dokonał rzeczy niemożliwej: przedstawił świat kupców i pieniędzy z heroizmem i dramatyzmem, nadając mu cechy szlachetności. Mimo swych osiągnięć artysta pozostał niedoceniony. 10 lat później był bankrutem, niemodnym malarzem, zbyt surowym, brutalnym i szorstkim na czasy, w których ceniło się upiększanie. I wtedy pojawiła się szansa powrotu na rynek. Malarz otrzymał zlecenie na wykonanie obrazu, który miał ozdobić sale amsterdamskiego ratusza. Jednak zamiast oczekiwanego, okazałego, pełnego splendoru i podniosłości dzieła powstaje dzieło surowe w formie i ciężkie w odbiorze, chyba najmocniejszy obraz w historii, jedno z największych arcydzieł epoki. David Śmierć Marata (1793) Wielki krytyk starego porządku i płomienny dziennikarz Jean-Paul Marat, "przyjaciel ludu" został zasztyletowany podczas kąpieli w lipcu 1793 roku. Poruszony tym wydarzeniem Jacques-Louis David, malarz rewolucji, obiecał stworzyć wizerunek męczennika, który umarł za Francję i za świat. I tak też uczynił, wynosząc nowego bohatera na ołtarz Wolności, Równości i Braterstwa. Tworzy dzieło propagandowe, dzięki któremu Marat-fanatyk zmienia się w bezinteresownego bohatera o czystych intencjach. Sztuka staje się wspólniczką władzy, narzędziem propagandy.