ŁDZ. Osobliwy alfabet miasta

Narrator tej historii nie tylko obserwuje swoje miasto, ale przede wszystkim go doświadcza i przemierza je w rytmie biografii, pamięci, wewnętrznej geografii, postrzega przez pryzmat historii wielkiej, szalonej, i tej mniejszej – lokalnej. Poszukuje języka mogącego oddać barwną paletę zdarzeń, emocji, obrazów, impresji, skojarzeń, kontrastów, rozczarowań i zachwytów... To dialog niemal miłosny o szorstkiej przyjaźni z miastem, przestrzenią, ludźmi, alfabetycznie kontrolowany wartki strumień świadomości. I jednocześnie monolog pełen afirmacji, wyznań i wyrzutów, opisów miejsc, drobiazgów, budynków, zakątków Łodzi. To subiektywny dokument, a także kalejdoskop sposobów patrzenia, wąchania miasta, jego odczuwania, nieobliczalnego okiełznania…