Sacred music

Dzięki wyjątkowej i niezastąpionej wytwórni Acte Préalable odkrywamy cały przekrój polskiej muzyki. Przykład: ten Josef Krogulski (1815-1842), cudowny pianista i kompozytor samouk, współczesny Chopinowi, który w ciągu swego krótkiego (27 lat) istnienia skomponował zaledwie kilka opusów, muzyki kameralnej, utworów i koncertów na fortepian oraz muzykę religijną który tutaj jest opublikowanym tomem drugim. Msza D-dur opiera się na psalmach 117 i 31, a jej śpiewny śpiew jest dość płaski i przypomina graduał gregoriański. Organy zajmują tam poczesne miejsce i dają się ozdabiać. Przede wszystkim słyszymy dwa głosy solowe, sopran cherubinowy i kantor basowy. Następująca po nim krótka Agnus Dei śpiewa baryton, który jako jedyny opiekuje się trzema głosami przywołanymi przez partyturę. Wreszcie Requiem d-moll, datowane na rok 1936 i niekompletne, ma zupełnie inny charakter, bardziej ekspresjonistyczny, niemal werystyczny. Głosy są tam rozłożone z zapałem (kwartet Introitus). Tekst jest też bardziej przeładowany polifonią (Dies Irae), bardziej zróżnicowany melodycznie. Organ tka swoją harmoniczną nić jak potrzebujący pająk. Aby poznać tego kompozytora, który był pierwszym pianistą i którego nazywano polskim Mozartem, warto posłuchać Pierwszego Koncertu nagranego przez Howarda Shelleya (Sinfonia Varsovia NIFC 2017) lub jego znacznie bardziej reprezentatywnego Oktetu (Dux). (Jérôme Angouillant).