Rozcierki z ziemi

W Rozcierkach z ziemi krajobraz - kalifornijskiej pustynnej Doliny Śmierci, ale też morza, amazońskiego lasu deszczowego czy miejskiego parku - jest jednocześnie kobiecym ciałem. Charlotte van den Broeck przygląda się powiązaniom między zranieniami, jakich doznaje jedno i drugie. W tym tomiku, na prywatnej pustyni autorki, pojawiają się wężowe boginie, olbrzymka z piasku, Struś Pędziwiatr - lecz także na- macalność: „skały to ostre materia". Wszystko może tutaj być wszystkim. Kolory, dźwięki, migawki składają się na wrażenia i wiersze. A jednocześnie to poezja bardzo precyzyjna i osadzona w konkrecie. Światło załamuje się podwójnie, przechodząc przez kryształ kalcytu, nie żaden inny. Olbrzymka ma brodę z ostrokrzewu, a nie przypadkowych zarośli. Bo przypadków tu nie ma.